อุเปนทรวิเชียรฉันท์แตกต่างจากอินทรวิเชียรฉันท์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือ อักษรตัวแรกในฉันท์นั้นเป็นลหุ  แต่ในอินทรวิเชียรฉันท์เป็นครุ ดังนั้น หากเปลี่ยนอักษร (คำ) แรกในอินทรวิเชียรฉันท์เป็นอักษรเสียงสั้น ในทุกๆ บาท ฉันท์นั้น จะเป็นอุเปนทรวิเชียรฉันท์ทันที

อุปาทิกา  สา  ว  ช  ตา  ช  คา  โค

เช่นเดียวกัน  แม้ครุลอยในตัวท้ายบาทของทุกบาท  จะแต่งเป็นลหุก็ได้  และจัดว่าเป็นครุเหมือนกันกับในอินทรวิเชียรฉันท์ เช่น

 (ผิว่าบุคคลใดพึงถวายใจ แด่พระศาสดาสักครู่หนึ่ง  พระทัยของพระศาสดาจะยังใจของบุคคลนั้นให้เอิบอิ่มได้  เพราะเหตุนั้น พึงถวายใจสักหน่อย ผิว่า ไม่ถวายใจไซร้ ท่านก็ไม่เห็นการบูชาที่ยังประโยชน์ให้สำเร็จสักหน่อยเลย)

ที่มา "หลักการแต่งฉันท์ภาษามคธ" พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙)