๑๒. เมื่อตรวจร่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ให้ลงมือเขียนในกระดาษ คำตอบจริง โดยเขียนแบบตัวบรรจงให้อ่านง่ายชัดเจน

เขียนเว้นบรรทัด เขียนหน้าเดียว และเว้นวรรคตอนให้ดูสวยงามเสมอกันไปทุกวรรค .

๑๓. การเขียนแยกศัพท์ ต้องระวังแยกให้ถูกต้องตามหลัก ถ้า เป็นศัพท์ยาวแยกไม่ได้ ก็ให้เว้นว่างไว้

ไปเขียนในบรรทัดใหม่ดีกว่า จะฉีกศัพท์ .

๑๔. การเขียนต้องเขียนให้ชิดเส้นคั่นหน้า และชิดขอบ กระดาษด้านขวามือ ไม่ใช่ปล่อยโล่งทั้งซ้ายขวา

สลับกันไปมา เป็นการสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุและมองดูไม่สวยงาม เพราะไม่ได้แนวกัน .

๑๕. ควรรักษาความสะอาดให้มากที่สุด หากมีลบ ขูด ฆ่าต้อง ทำโดยระมัดระวังเป็นพิเศษ ให้ดูเป็นระเบียบไม่ใช่ลบจนกระดาษ

ฉีกขาดหรือมองดูสกปรกเลอะเทอะไปหมด หากมืตกเติมอย่างไร ก็ให้ทำเครื่องหมายให้ชัดเจน .

๑๖. เมื่อจบประโยคใหญ่แล้วนิยมทำเครื่องหมาย "ฯ" ไว้ท้าย ประโยคไม่นิยมปล่อยว่างๆ หรือใช้เครื่องหมาย เหมือนในหนังสือ

แบบเรียน แต่ถ้าจบประโยคใหญ่แล้ว ยังมีประโยคต่อมาอีกโดยใช้ ประธานเดียวกับประโยคต้นนิยมทำเครื่องหมาย , แทน ฯ จนจบ ประโยคตอนนั้น แล้วจึงใส่เครื่องหมาย ฯ .

๑๗. ในประโยคเลขใน นิยมทำเครื่องหมาย " (อัญประกาศ เปิด) ไว้ต้นประโยคด้วย เพื่อให้ทราบชัดว่าประโยคเลขใน

เริ่มต้นที่ ตรงไหน แต่ไม่นิยมทำเครื่องหมาย " ไว้ท้าย เมื่อจบประโยคแล้ว เพราะมี อิติ ศัพท์ เป็นเครื่องหมายบอกอยู่

เช่น : คจฺฉนตา จ "ทหรสามเณรา โน หตฺเถ โอโลเกสสนฺตีติ ตุจฺฉหตุถา น คตปุพฺพา .

๑๘. เมื่อเขียนคำตอบลงในใบตอบเสร็จแล้ว ให้อ่านตรวจทานอีก ครั้งหนึ่งก่อน แล้วจึงตรวจทานกับภาษาไทยตาม

ข้อ ๑๐.อีกครั้งหนึ่ง ถ้ามีเวลาพอจะอ่านทานช้าๆ อีกครั้งหนึ่ง ก็ได้ .

๑๙. นิยมเขียนหมายเลขบ่งจำนวนกระดาษใบตอบที่ทำส่งไว้ที่ มุมบนด้านขวามือ เพื่อแสดงว่าได้ส่งใบตอบจำนวนกี่แผ่น จะเป็นการง่ายต่อการเรียงใบตอบ

และหากสูญหายตกหล่นไป ก็จะหาได้ง่ายหรือทราบได้ง่าย .

๒๐. เมื่อจะส่งใบตอบ ให้เขียนบัตรประจำตัวสอบที่ได้รับแจก ไว้ให้เรียบร้อยก่อน แล้วกลัดติดกับใบตอบ นำไปส่งให้กรรมการ

โดยลงชื่อในใบรับใบตอบนักเรียนก่อน เพื่อแสดงหลักฐานว่าตนได้ส่งใบตอบแล้ว