สามเณรบวชอุทิศชีวิตรูปที่ ๒
สามเณรกล้าตะวัน พุ่มไสว ป.ธ. ๔
หลังบวชแล้วจะได้รับฉายาว่า “รวิชโย”
สามเณรโชคดีมากที่เข้าวัดตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ เพราะครอบครัวสามเณรเข้าวัด
ตั้งแต่สามเณรยังไม่เกิด จากการทำหน้าที่กัลยาณมิตรของหลวงลุง ด้วยเหตุนี้โยมแม่ก็
จะปลูกฝังสามเณรตลอดว่า โตขึ้นบวชให้แม่นะ บวชแล้วจะดีอย่างนั้นอย่างนี้ อีกทั้ง
เวลาพาไปวัด โยมแม่ก็จะถามสามเณรว่า เห็นพระไหม... ลูกอยากเป็นพระที่สง่างามไหม
ที่สำคัญโยมพ่อโยมแม่จะสอนให้กราบเท้าท่านก่อนนอนทุกคืน หลังกราบเสร็จ
ท่านก็จะลูบหัวแล้วบอกว่า โตขึ้นบวชให้แม่นะลูกนะ ด้วยเหตุนี้จึงไม่แปลกที่
สามเณรจะมีความคิดอยากบวชตั้งแต่เล็ก ๆ
พอปิดเทอมตอนอนุบาล ๒ สามเณรก็ได้สมัครเข้าโครงการเตรียมยุวธรรมทายาท
กับทางศูนย์เด็ก ตอน ป.๑ ก็บวชภาคฤดูร้อนที่ปราจีนบุรี ป.๒ บวชที่ถ้ำเขาวง
พอจบ ป.๖ ก็บวชในโครงการหน่อแก้วเปรียญธรรมรุ่นที่ ๑ ในปี พ.ศ.๒๕๕๕
ช่วงวัยเด็กโยมแม่จะให้มาวัด มาเป็นอาสาสมัครตั้งแต่เด็ก แล้วก็ได้มีโอกาส
ไปยืนถวายการต้อนรับหลวงพ่อ ซึ่งพอหลวงพ่อมาถึง ท่านจะถามว่า "ใครจะบวชบ้างจ๊ะ"
ตอนนั้นเด็ก ๆ ในกลุ่มทุกคนก็จะตอบพร้อมกันว่า “ผมจะบวชตลอดชีวิตครับ”
การมาวัดตั้งแต่เล็กๆ สามเณรคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีมาก อย่าคิดว่าเด็กไม่เข้าใจธรรมะ
เพราะธรรมะจะซึมเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ธรรมะจะทำให้สอนตัวเองได้
อย่างตอนเด็ก ๆ ถ้าโดนเพื่อนแกล้ง เพื่อนล้อ สามเณรก็จะคิดว่าที่เพื่อนแกล้งนั้นเป็นเพราะ
เขายังเห็นเราอยู่ในสายตา การแกล้งเป็นการที่เพื่อนเข้าหาเราอีกรูปแบบหนึ่ง พอคิด
แบบนี้เราก็จะไม่โกรธ ไม่แกล้งคืน แถมยังทำให้เรามีความสุข
หลังจากบวชพระแล้ว สามเณรมีเป้าหมายอยากที่จะนั่งสมาธิ อยากเข้าถึงความสุขภายใน
เพื่อยืนยันคำสอนหลวงปู่ หลวงพ่อ ว่าพระธรรมกายภายในมีอยู่จริง จนสามารถพูดได้
อย่างเต็มปากเต็มคำ
การที่สามเณรตั้งใจบวชอุทิศชีวิตเป็นเพราะอยากทำตัวเองให้ดี แล้วก็อยากให้โ
โยมพ่อโยมแม่ได้บุญกับสามเณรเยอะที่สุดเท่าที่จะเยอะได้
สุดท้ายนี้ สามเณรอยากบอกว่า การที่ใครคอนหนึ่งจากบ้านมาตั้งแต่เด็ก ๆ
และอยู่มาเรื่อย ๆ ว่ายากแล้วนั้น การที่จะอยู่ให้ถึงบวชอุทิศชีวิตยิ่งอยากกว่า บางที
สามเณรบางรูปมีกำลังใจดี อยากบวชไปเรื่อย ๆ แต่พ่อแม่ไม่เห็นด้วย ให้สึกออกไปก็มี
มี ที่มีปัญหาอื่น ๆ จนกระทั่งออกไปก็มี กว่าจะผ่านมาถึงจุดนี้ได้ ๘ - ๙ ปี ที่ต้อง
ทุ่มเทฝึกตัวมา จากวันแรกที่เห็นเพื่อนมาบวชด้วยกันประมาณ ๒๐๐ รูป ผ่านมา
อาทิตย์หนึ่งเหลือประมาณ ๑๘๐ รูป ผ่านมาปีหนึ่งเหลือ ๘๐ รูป พอครบอายุบวชพระ
ได้ในปีนี้ และมีความตั้งในบวชอุทิศชีวิตเหลือแค่ ๔ รูปเท่านั้น ดังนั้นคำว่า
“อุทิศชีวิต” คือคำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว......
