พจนานุกรม ไทย-บาลี

จากหนังสือ พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙)

โง่
Definition: น. โมห. อวิชฺชา, มุจฺฉา, อญฺญาณ., มุทฺธตา, พาลฺย., ชฬตา, เอฬามูคตา, มูฬฺหตฺต., ค. มุฬฺห มูฬฺห โมมูห อวิญฺญู อวิทู อวิทฺทสุ พาล อนฺธ พาลิส มนฺท ทปฺป ทตฺตุ ทนฺธ อปณฺฑิต อญฺญาณี มุทฺธ ลาล ชฬ ราชิล อนฺธพาล นิปฺปญฺญ อปญฺญ มติหีน มนฺทพุทฺธิก เอฬามูค มุฏฺฐสจฺจ ชฬพุทฺธี
Added By: mahakaew1

การใช้พจนานุกรม ไทย-บาลี

น. เป็น นาม
ค. เป็น คุณนาม
ก. เป็น กิริยา
กกิ. เป็น กิริยากิตก์
กวิ. เป็น กริยาวิเสสนะ
นิ. เป็น นิบาต
อุ. เป็น อุทาหรณ์
สำ. เป็น สำนวน
สพ. เป็น สัพนาม

เครื่องหมายลิงค์ เช่น (อญฺยก. = ปุํ.
อสฺสา, = อิตฺ. ตาลมูล., = นปุํ.)

. เป็นเครื่องหมาย ปุงลิงค์
, เป็นเครื่องหมาย อิตถึลิงค์
., เป็นเครื่องหมาย นปุงสกลิงค์
.., เป็น ปุงลิงค์, นปุงสกลิงค์
,. เป็น อิตถีลิงค์, ปุงลิงค์
,., เป็น อิตถีลิงค์, นปุงสกลิงค์

56583764
Today
Yesterday
This Week
Last Week
This Month
Last Month
All days
14655
45255
14655
56259543
108438
1191692
56583764

Your IP: 85.208.96.199
2025-08-03 08:22
© Copyright pariyat.com 2025. by กองทะเบียนและสารสนเทศ

Search