พจนานุกรม ไทย-บาลี

จากหนังสือ พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙)

สังคม (ไปรวมกัน)
Definition: น. สงฺคติ, สงฺคม. สามคฺคี, (ที่รวมคน) น. สภา, สภาย., ปริสา, สมชฺชา, สมิติ, สํสท. โอสรณ., สโมสรณ., สโมธาน., อายตน., สนฺนิปาต. สมาช. สณฺฐาคาร., สนฺนิสชฺชา, สมาคม. (กลุ่มชน) น. สม-สมฺโภค. ชนตา, (หมู่คน) ค. สมาหิต มหา-ชนิก
Added By: mahakaew1

การใช้พจนานุกรม ไทย-บาลี

น. เป็น นาม
ค. เป็น คุณนาม
ก. เป็น กิริยา
กกิ. เป็น กิริยากิตก์
กวิ. เป็น กริยาวิเสสนะ
นิ. เป็น นิบาต
อุ. เป็น อุทาหรณ์
สำ. เป็น สำนวน
สพ. เป็น สัพนาม

เครื่องหมายลิงค์ เช่น (อญฺยก. = ปุํ.
อสฺสา, = อิตฺ. ตาลมูล., = นปุํ.)

. เป็นเครื่องหมาย ปุงลิงค์
, เป็นเครื่องหมาย อิตถึลิงค์
., เป็นเครื่องหมาย นปุงสกลิงค์
.., เป็น ปุงลิงค์, นปุงสกลิงค์
,. เป็น อิตถีลิงค์, ปุงลิงค์
,., เป็น อิตถีลิงค์, นปุงสกลิงค์

58355622
Today
Yesterday
This Week
Last Week
This Month
Last Month
All days
1664
43777
183107
57849217
459767
1420529
58355622

Your IP: 52.70.138.176
2025-09-11 01:07
© Copyright pariyat.com 2025. by กองทะเบียนและสารสนเทศ

Search