พจนานุกรม ไทย-บาลี

จากหนังสือ พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙)

เลื่อย
Definition: น. กกจ. ขร. ขรปตฺต. ก. กกเจน ฉินฺทติ ขี้เลื่อย น. กกจจุณฺณ., คนเลื่อยไม้ น. กฏฺฐจฺเฉทก. กนฺตก. กกจ-คาหี. ฟันเลื่อย น. กกจทนฺต.
Added By: mahakaew1

การใช้พจนานุกรม ไทย-บาลี

น. เป็น นาม
ค. เป็น คุณนาม
ก. เป็น กิริยา
กกิ. เป็น กิริยากิตก์
กวิ. เป็น กริยาวิเสสนะ
นิ. เป็น นิบาต
อุ. เป็น อุทาหรณ์
สำ. เป็น สำนวน
สพ. เป็น สัพนาม

เครื่องหมายลิงค์ เช่น (อญฺยก. = ปุํ.
อสฺสา, = อิตฺ. ตาลมูล., = นปุํ.)

. เป็นเครื่องหมาย ปุงลิงค์
, เป็นเครื่องหมาย อิตถึลิงค์
., เป็นเครื่องหมาย นปุงสกลิงค์
.., เป็น ปุงลิงค์, นปุงสกลิงค์
,. เป็น อิตถีลิงค์, ปุงลิงค์
,., เป็น อิตถีลิงค์, นปุงสกลิงค์

54921989
Today
Yesterday
This Week
Last Week
This Month
Last Month
All days
12547
38744
51291
54545577
909698
1050711
54921989

Your IP: 54.36.148.223
2025-06-23 07:57
© Copyright pariyat.com 2025. by กองทะเบียนและสารสนเทศ

Search