พจนานุกรม ไทย-บาลี

จากหนังสือ พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙)

รวม
Definition: น. อาจย. สงฺเขป. สมาส. สงฺคห. ปริคฺคห. สงฺกลน., สมาหาร. สมุจฺจย. สโมธาน., สมฺปิณฺฑน., สมนฺนาหาร. สญฺจินน., ราสีกรณ. ก. ปิณฺเฑติ สงฺขิปติ สํหรติ สงฺกฑฺฒติ สงฺคณฺหาติ สงฺคเหติ สมนฺนาหรติ สโมธาเนติ สมฺปิณฺเฑติ ปญฺชี-กโรติ กกิ. สงฺขิตฺต สํหริต สํหิต สงฺคหิต สโมหิต
Added By: mahakaew1

การใช้พจนานุกรม ไทย-บาลี

น. เป็น นาม
ค. เป็น คุณนาม
ก. เป็น กิริยา
กกิ. เป็น กิริยากิตก์
กวิ. เป็น กริยาวิเสสนะ
นิ. เป็น นิบาต
อุ. เป็น อุทาหรณ์
สำ. เป็น สำนวน
สพ. เป็น สัพนาม

เครื่องหมายลิงค์ เช่น (อญฺยก. = ปุํ.
อสฺสา, = อิตฺ. ตาลมูล., = นปุํ.)

. เป็นเครื่องหมาย ปุงลิงค์
, เป็นเครื่องหมาย อิตถึลิงค์
., เป็นเครื่องหมาย นปุงสกลิงค์
.., เป็น ปุงลิงค์, นปุงสกลิงค์
,. เป็น อิตถีลิงค์, ปุงลิงค์
,., เป็น อิตถีลิงค์, นปุงสกลิงค์

54926591
Today
Yesterday
This Week
Last Week
This Month
Last Month
All days
17149
38744
55893
54545577
914300
1050711
54926591

Your IP: 54.36.148.236
2025-06-23 10:12
© Copyright pariyat.com 2025. by กองทะเบียนและสารสนเทศ

Search